سنجش میزان آمادگی آموزش الکترونیک در دانشگاه گیلان با استفاده از روش فازی

امروزه بکارگیری فنآوری در آموزش تحولی عظیم در زندگی اجتماعی، حرفه ای و آموزشی بشر قرن بیست و یکم به وجود آورده است که توانسته است افق جدیدی را پیش روی موسسات آموزشی از جمله مدارس و دانشگاه ها بگشاید. هدف از یادگیری الکترونیکی به وجود آوردن موقعیت برای همه کسانی است که تمایل دارند با توجه به محدودیت مکانی و زمانی خود به یادگیری بپردازند. ولی رسیدن به آن به ویژه در کشورهای در حال توسعه، امری مشکل است. بنابراین لازم است که موسسات و دانشگاه ها پیش از راه اندازی یادگیری الکترونیکی از آمادگی خود جهت راه اندازی یادگیری الکترونیکی اطمینان حاصل کنند و سپس اقدام به پیاده سازی آن نمایند. در این تحقیق مدل های مختلف آمادگی یادگیری الکترونیکی بررسی و فاکتورهای تاثیر گذار در هر مدل شناسایی شدند. سپس شاخص هایی که بیشترین تکرار را در ادبیات تحقیق داشتند مشخص و برای تایید طی پرسشنامه ای به 30 تن از خبرگان فرستاده شد.برای بررسی اهمیت شاخص ها از روش غربال سازی فازی استفاده گردید تا مشخص شود که آیا شاخص های بدست آمده دارای اهمیت لازم جهت بکارگیری به عنوان فاکتورهای سنجش برای ارزیابی یادگیری الکترونیکی را در دانشگاه گیلان را هستند و یا خیر. در ادامه شاخص های تایید شده از نگاه دانشجویان، اساتید و کارمندان دانشگاه گیلان مورد سنجش قرار گرفت تا آمادگی دانشگاه گیلان برای اجرای یادگیری الکترونیکی برآورد شود. این شاخص ها عبارتند از: زیر ساخت، نوآوری، منابع انسانی، محتوا، فرهنگ، آمادگی محیطی، آمادگی مالی، مدیریت، آمادگی فرایند آموزشی، آمادگی فرایند کسب و کار. در این تحقیق جهت سنجش آمادگی یادگیری الکترونیکی از 3 پرسشنامه استفاده شد تا سطح آمادگی هر یک از شاخصهای مذکور از نظر دانشجویان ،اساتید و کارمندان برآورد شود.برای سنجش هر یک از آنها از مقیاس پنج تایی لیکرت از "بسیار کم" تا "بسیار زیاد" استفاده شد.همچنین جهت تحلیل داده ها از نرم افزار spss 16 استفاده گردید. نتایج این سنجش حاکی از آن است که دانشگاه گیلان بطور کلی (از دید دانشجویان،اساتید وکارمندان )در شاخصهای زیر ساخت، نوآوری، منابع انسانی، فرهنگ و مالی آمادگی لازم را دارا ست و در شاخصهای مدیریت، محتوا، آمادگی محیطی، آمادگی کسب و کار و آمادگی فرایند آموزشی آمادگی لازم وجود ندارد.